แม้ระยะทางที่แสนไกลนำมาซึ่งความเหนื่อยล้าจากการเดินทางกว่า 4 เดือน แต่กิจแห่งเมตตาธรรมจำต้องเริ่มขึ้นอย่างเร่งด่วน เซอร์ทั้งหมดมิรอช้า ลงมือปฏิบัติงานทันที โดยเริ่มจากเขตว่านไฉ ไม่ไกลจากทีพักเท่าใดนัก ก็สามารถพบเด็กที่ถูกทิ้งมีอยู่ให้เห็นดาษดื่น ทั่วเกาะ เด็ก ๆ ผู้ถูกทอดทิ้งนี้มิอาจรอช้า เสียงเรียกร้องแห่งความทุกข์เวทนา ของบรรดาเด็ก ๆ ระงมไปทั่ว “บ้านสำหรับเด็กกำพร้า” เหล่านี้จึงเปิดขึ้นเพื่อรองรับเด็ก ๆ เหล่านี้ และนั่นคือ “ก้าวแรก” และ “กิจการแรก” ของคณะในเอเชีย

มีบันทึกว่า ตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1848 – 1954 คณะเซอร์ดูแลเด็กกำพร้าถึง 1,360 คน